Stöðvum kvótakerfið og tökum upp færeyjaveiðar

Veiðidagakerfi Færeyinga: Árið 1996 lögðu Færeyingar af þá veiðistjórnun, sem hafði verið í gildi, en hún byggðist á ákvörðun á heildarafla TAC og svolítið flóknum reglum um skipaflokka, en framsal var heimilt. - Þá tóku þeir upp veiðidagakerfi, sem byggðist á aðskilnaði veiða eftir veiðarfærum og skipaflokkum, en hámarkaafli var ekki ákvarðaður heldur reynt að miða dagafjölda við fiskveiðidauða F 0,45 að hámarki fyrir hvern flokk og veiðisvæði. -  Á mynd má sjá eftir litapunktum, að lítil handfæraskip og rúlluveiðarar (ljósrauðir punktar) eru næstir landi eða innan 12 mílna línu frá landi, en þar eru ekki önnur veiðiskip.  Á milli 12 mílna línu og utar eru stórir línuveiðarar. - Enn utar og frá 200 metra dýpi nokkurn veginn eru tvíburatogarar (grænir punktar), sem draga á milli sín net, sem eru þó ekki botndregin. - En utar eru svo venjulegir togarar (blár litur). - Með þessu eru engar netaveiðar stundaðar yfirleitt á færeyska landgrunninu, á 200 metra dýpi og grynnra. - Innan markanna eru aðeins stundaðar krókaveiðar, með handfærum, rúllum, línu og stærri línuveiðurum. Tvíburatogarar eru merktir með grænum lit, en botnvörpungar með bláum. Myndin sýnir, að nokkuð hreinn aðskilnaður er á milli veiðiskipa eða veiðum eftir flokkum, en krókaveiðar eru að sjálfsögðu leyfðar utar en á 200 metra dýpi. - Vísindamenn í Færeyjum hafa skrifað grein í ICES Journal of Marine Science, 15.5.2007 (netútgáfa) og hafa komist að þeirri niðurstöðu, að farið hafi verið af stað með of marga veiðidaga þannig að ekki hafi alveg náðst sá árangur, sem stefnt var að. - En að öðru leyti hefur þetta fiskveiðistjórnunarkerfi haft marga kosti. Fljótlega eftir upptöku kerfisins, fór þorskafli mjög vaxandi og náði hámarki eftir fáein ár. - Taka má þetta þannig, að hefðu þeir leyft færri veiðidaga, væri nú afli meiri en hann er í raun. - Ýsa og ufsi standa þokkalega vel, en þorskur hefur verið í lægð, en vísindamenn hafa sýnt fram á að ástæður þessa eru líffræðilegar og byggjast á lítilli frumframleiðslu, en töluverðar sveiflur hafa verið í þeim efnum á undanförnum árum. - Á Færeyjasléttu, í suðvestri, er aðeins ein undirtegund þorsks, en þar er stærsta veiðsvæðið. Í austri er Færeyjabanki, en þar er önnur undirgerð þorsks að hluta til.

Veiðidagakerfi við Ísland: Þess má geta, að heildarafli, eða afkastageta, á miðum Færeyinga er miklu minni en er við Ísland þannig að erfitt er að átta sig á því, hver ætti að vera heildardagafjöldi við Ísland með sömu markmiðum um hámarksafla. Það yrðu íslenskir vísindamenn að áætla, en svo myndi reynslan verða til þess, að "fínstilla" mætti dagafjöldann. Miklar líkur eru á því, að krókaveiðarnar á þorksinum séu mun ólíklegri til að fara illa með hann. - Út frá öðrum gögnum má lesa, að þorskurinn veiddist næstum allur með krókum (85-90%) í Færeyjum, en ýsan veiddist líka utar. Togararnir fengu botnfisk eins og grálúðu, karfa og reiting af ufsa og ýsu og ýmsum öðrum botnfiski. - Með veiðdagakerfi hér við land og banni við botnvörpuveiðum á íslenska landgrunninu má mjög líklega koma í veg fyrir stöðugt minnkandi þorskveiðar og að aflinn myndi smám saman batna.  Einnig er stór kostur sá, sem fylgir þessu kerfi er, að brottkast mun leggjast af því engin tilhneiging eða tilefni er til þess að kasta fiski fyrir borð. Með krókaveiðunum má gera ráð fyrir stöðugt auknum lífmassa botnfiska við landið og að þorskurinn öðlist bætta erfðaeiginleika, en þeir endurspeglast í auknum afla, meiri vexti einstaklinga og minni náttúrulegum dauða. - Einnig má minnast á, að dreifðar byggðir munu njóta miða sinna í nágrenninu og munu því væntanlega sitja sem næst einir að nálægum krókaveiðisvæðum. - Þau fyrirtæki, sem nú eru í landinu og byggja á mikilli reynslu og aðstöðu, munu að sjálfsögðu njóta þess án þess að hafa frjálsan aðgang að miðunum eins og nú er. Þessi reynsla á að nægja þeim sem og aðstæður þeirra.

Gjaldskylda hvíli á veiðidögum: - Þess ber að geta, að dagakerfið er síður hentugt fyrir stjórnun á uppsjávarfiski eins og loðnu og síld, en um þá fiska getur kvótakerfi gilt áfram, en þá að sjálfsögðu með útleigu hins opinbera á veiðiheimildum. Það ætti líka að gilda fyrir dagakerfið, en matsatriði getur verið hvort betra er að opinbera veiðistjórnunin ákveði verð fyrir veiðidaga, svipað og gert í laxveiðum, eða byði leigu á veiðidögum upp. Þarmeð yrðu veiðar við landið gjaldskyldar og þá yrði ekki, eða í takmörkuðum mæli, tekinn út hagnaður og færður burt úr sjávarútvegi eins og hefur gerst í stórum stíl til stórtjóns fyrir heildina og er grundvöllur eða bein ástæða fyrir mikilli og almennri andstöðu við kvótakerfið í landinu.´- Gjaldskylda mun einnig draga úr tilefni til ofveiði í skilningi minni afla, lífmassa og verri erfðaeiginleika. -

ESB: - Þar sem Færeyjar eru við þröskuldinn á ESB, geta Íslendingar tekið upp kerfi þeirra í aðalatriðum og krafist þess við bandalagið, að það taki upp sambærilegt kerfi enda er ekki vanþörf á því, en veiðar á flestum miðum í bandalaginu eru í hörmulegu ástandi og ekkert eitt fiskveiðikerfi getur bjargað þeim í bráð, en með veiðidagakerfi og nýjum reglum (togveiðibanni á stórum svæðum, sem eru í rúst), er þeirra eina von og Íslendingar eiga bara að segja það beint út og krefjast skynsemi í veiðistjórnun. Eiginlega eiga Danir og Svíar að geta stutt þessa kröfu án þess að missa andlitið.