Samningsstaða Íslands gagnvart ESB um sjávarútvegsmál

Það er full ástæða til að gleðjast yfir afgreiðslu þingsins í dag, 16.7. Yfirlýsingar um ósamstæða ríkisstjórn hafa bara gott í för með sér. Málin eru á þessu stigi ekkert afgerandi á neinn veg.  Það er líka bara gott vegarnesti fyrir samninganefnd þá, sem skipuð verður, ef Svavar Gestsson verður ekki í henni. Við eigum ekkert að vera með tunguna lafandi út úr okkur. - Þetta er dagur Jóhönnu Sigurðardóttur. - Það er líka gott fyrir ESB að kynnast því, að Íslendingar hafa tekið mikinn þátt í umræðum um þessi mál og ég þykist viss um, að það hafi verið í miklu meira mæli en í öðrum löndum.
- Erfiðustu málin verða sjávarútvegurinn og kannski landbúnaðurinn.  Þetta er raunhæft mat og á flestra vörum. Allt of margir eru með hrakspár um sjávarútvegsmálin. Hver verður krafa ESB? Að við föllum undir sjávarútvegsstefnu þeirra, ekki satt. Hver er hún? Hún er algjörlega í klessu og ef einhverjum dytti í hug að leggja hana fyrir okkur, þá er það nánast móðgun og það væri æruverðugt fyrir okkur að hafna henni umsvifalaust og menn munu sjá það og viðurkenna. - Nei, þeir leggja hana aldrei fram. Stefnan er í endurskoðun og reiknað er með, að ný stefna verði til orðin árið 2011 en það gæti allt eins orðið 2012. Er það ekki sama árið og við getum búist við að samningstexti um aðild geti legið fyrir okkur til þjóðaratkvæðagreiðslu? - Við eigum að taka upp veiðarfærastjórnun og reyna að sannfæra ESB um nauðsyn þess sama í bandalaginu, en þar eru flestir fiskistofnar í rúst, nánast og allir vita það, og það er vegna endalauss botnskaksturs með dregnum veiðarærum, aðallega botnvörpu, og erfðatjóns á flestum fiskistofnum.  Frjálsar strandveiðar nú í sumar við Ísland er í raun fyrsta umtalsverða skrefið til veiðarfærastjórnunar við landið, til krókaveiða. Næsta sumar má auka þær og virða að vettugi vælið í LÍÚ, sem breytist smám saman í Landssamband íslenskra botnvörpuskipaeigenda, en svo má þjarma enn fremur að þeim og er það gott mál en ekki hótfyndni. Með því að banna að mestu botnvörpuna á grunnslóð og dragnót yfirleitt, þá er mikilvægasta skrefið stigið.  Þessa stefnu eigum við að ýta að ESB með öllum leiðum og ráðum, þrátt fyrir væl í þeirra LÍÚ-samtökum eða kveinstafi, en það eru fleiri þúsund togarapungar í bandalaginu, aðallega spánskir, og allir eru í stökustu vandræðum með þá. Þeir munu aldrei fá nein verkefni, þeirra tími er útrunninn. Ef þetta næst fram í skrefum og áföngum, þá þurfum við ekkert að óttast yfirgang þeirra með breyttum veiðarfærum á Íslandsmiðum. Það tekur þá mörg ár að jafna sig og þetta er góður málstaður, sem þær þjóðir í ESB, sem hafa engar fiskveiðar hafa, munu skilja og viðurkenna og margir hinna líka.  Fjarlægðarvernd okkar er töluverð og sennilega nægileg í mörgum efnum, en frystitogara verður að hemja. Það verður örugglega hagkvæmast að selja sem allra mest af ófrystum, nýjum og ísuðum fiski samkvæmt nýjustu aðferðum og þar getum við verið heimsmeistarar - með ferskan fisk, sem er ekki eldri en þriggja daga og að mestu línuveiddurn á sjálfbæran hátt og upprunamerktur.  Frystur fiskur er ekki fyrsta flokks og verður ekki að marki á mörkuðum Evrópu í framtíðinni.

Athugasemdir

[Hjörtur J. Guðmundsson, 17.7.2009 kl. 18:01]

Þig dreymir :)